گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی و حقوق، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
چکیده: (21 مشاهده)
پژوهش حاضر با هدف توسعه مدل پذیرش بازیوارسازی در آموزش با تاکید بر متغیرهای خودکارآمدی و گشودگی به تجربه در میان معلمان شهر دلیجان انجام پذیرفت. این پژوهش به روش توصیفی-همبستگی و با رویکرد کمی انجام شد. جامعه آماری شامل 550 نفر از معلمان شهر دلیجان بود که به دلیل وجود گروههای نامتجانس در جامعه آماری، با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای 311 نفر بهعنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه استاندارد پذیرش فناوری (TAM))، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی و پرسشنامه گشودگی به تجربه استفاده شد. دادهها با استفاده از نرمافزارهایSPSSوSmartPLSتجزیه و تحلیل شدند. برای تحلیل دادهها از آزمون همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری (PLS) استفاده شد. مقدار آلفای کرونباخ برای متغیر سودمندی ادراکشده از بازیوارسازی در آموزش 804/0، سهولت ادراکشده از بازیوارسازی در آموزش 810/0، نگرش به استفاده از بازیوارسازی در آموزش 871/0، خودکارآمدی 794/0، گشودگی به تجربه 795/0 و قصد رفتاری برای استفاده از بازیوارسازی در آموزش 952/0 به دست آمد، که نشان از پایایی بسیار بالای متغیرهای پژوهش دارد. نتایج نشان داد که بیش از 90 درصد از واریانس قصد رفتاری برای استفاده از بازیوارسازی در آموزش توسط مدل پیشنهادی پژوهش تبیین میشود. علاوه بر این، خودکارآمدی و گشودگی به تجربه بهعنوان عوامل تعدیلگر تأثیر معناداری بر رابطه بین نگرش به استفاده از بازیوارسازی در آموزش و قصد رفتاری برای استفاده از بازیوارسازی در آموزش داشتند. این پژوهش تأیید میکند که معلمان با خودکارآمدی بالاتر، تمایل بیشتری به استفاده از بازیوارسازی نشان میدهند، زیرا آنها باور دارند که توانایی لازم برای استفاده از این فناوری را دارند. از سوی دیگر، معلمان با گشودگی به تجربه بالا، آمادگی بیشتری برای پذیرش روشهای جدید مانند بازیوارسازی در آموزش خواهند داشت.