آسیبشناسی سازمانی از طریق انتخاب چگونگی مداخله مطلوب و کمک به آمادگی برای تغییر در سازمان، نقش مهمی در نوآوری تغییر سازمانی دارد. پژوهش حاضر، باهدف شناسایی آسیب‌های وارده بر نظام مدیریت آموزش کارکنان سازمانهاو نهادهای دولتی استان خراسان جنوبی بر اساس روش فرایندی انجام شد. این پژوهش، بر مبنای هدف، در ذیل پژوهش‌های کاربردی است که به روش کیفی انجام‌شده است. مشارکت‌کنندگان این پژوهش، شامل کلیه مدیران و متصدیان آموزش سازمانهاو نهادهای دولتی استان خراسان جنوبی در سال 1400 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند 18 نفر به‌عنوان شرکت‌کننده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌های پژوهش از روش مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته استفاده شد و فرایند انجام مصاحبه تا اشباع نظری ادامه یافت. اعتبار ابزار اندازه‌گیری با استفاده از روش توافق کدگذاران مورد تأیید واقع شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از رویکرد نظام‌مند و تحلیلی اشتراس و کوربین در قالب کدهای باز، کدهای محوری و کدهای انتخابی و نرم‌افزار MAXQDA12 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آسیب‌های وارده بر پیکره مدیریت آموزش کارکنان سازمانهاو نهادهای دولتی را می‌توان در قالب 28 کد باز، 13 کد محوری (سازمانی، شغلی، فردی، مدیر محوری، محتوایی، آموزشی، انسانی، پرسنلی، قانونی، مالی، کمی گرایی، روش ارزشیابی و بی‌اثر بودن ارزشیابی) و 4 کد انتخابی (نیازسنجی، طراحی، اجرا و ارزشیابی)، طبقه‌بندی کرد. بر اساس نتایج این پژوهش، نارسائی و مشکلات متعددی در زمینه مدیریت آموزش کارکنان بر اساس مدل فرایندی آموزش وجود دارد و بهبود فرایند آموزش کارکنان، مستلزم کاربست یک نگاه سیستمی است. همچنین؛ ما نیاز به آموزش پیشگامانه داریمو باید فرهنگ آموزش خود را با انتظارات قرن بیست و یکم، بهتر هماهنگ کنیم و این موضوع، مستلزم ساختاربخشی مجدد مشوق‌ها می‌باشد، به‌گونه‌ای که آنچه برای کارکنان مفید شناخته می‌شود در فرایند آموزش مورد توجه قرار گیرد.
Barati H, Jalili H. Pathology of the Staff Training Management System in Government Organizations and Institutions(case study: South Khorasan province). MEO 2022; 11 (4) : 8 URL: http://journalieaa.ir/article-1-487-fa.html
براتی هادی، جلیلی حمیده. شناسایی آسیب‌های وارده بر نظام مدیریت آموزش کارکنان سازمانها و نهادهای دولتی (مورد مطالعه: استان خراسان جنوبی). نشریه مديريت بر آموزش سازمانها. 1401; 11 (4) :181-202
