هدف از انجام این مطالعه آسیب­شناسی عدم تمایل معلمان نسبت به به­کارگیری فناوری­های نوین آموزشی در استان کرمانشاه است. بدین منظور این مطالعه به روش آمیخته (کیفی-کمی) از نوع متوالی- اکتشافی و که در مرحله کیفی از روش نظریه بنیانی و در مرحله کمی از روش توصیفی همبستگی استفاده شده است جامعه مورد مطالعه در بخش کیفی کلیه خبرگان در زمینه موضوع مورد مطالعه در شهرستان کرمانشاه بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و نظری با تعداد 12 نفر از آنان مصاحبه شد. داده‌ها با استفاده از کدگذاری سه مرحله‌ای تحلیل شدند جامعه آماری در بخش کمی شامل معلمان سه مقطع ابتدایی، متوسطه اول و دوم در ناحیه 3 شهرستان کرمانشاه به تعداد 9167 نفر بود که طبق جدول کرجسی و مورگان  با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با فن انتساب متناسب تعداد 368 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها در این فاز از پژوهش پرسشنامه بود که روایی و پایایی آن تایید شد. جهت تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی (آمارهای میانگین، انحراف معیار و ...) و آمار استنباطی (مدل‌سازی معادلات ساختاری) با به‌کارگیری نرم افزارهای SPSS₂₄ و Amos₂₄ استفاده شد. نتایج نشان داد که عوامل مختلفی از قبیل کمبود امکانات و تجهیزات، نگرش منفی نسبت به فناوری­های نوین، عدم وجود برنامه­ریزی صحیح، وابستگی به شیوه­های سنتی، شرایط معلمان و دانش آموزان، بسترهای فرهنگی و زیرساخت­ها از عمده عوامل علی و زمینه­ای موثر بر عدم تمایل معلمان نسبت به به­کارگیری فناوری­های نوین آموزشی می­باشد. عدم به­کارگیری فناوری­های نوین آموزشی توسط معلمان پیامدهایی را به­دنبال داشت که شامل؛ پیامدهای آموزشی، اجتماعی و فرهنگی و روانی می­باشد نتایج بخش کمی مدل را ارزیابی و تایید نمود. این پژوهش پیشنهادهای کاربردی را برای سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان در حوزه مورد مطالعه به همراه دارد.